زندگی نامه ویگوتسكی 

زندگی نامه ویگوتسكی :

ویگوتسكی در پنجم نوامبر 1896 در شهر اورشا (ORSHA)در بخش  شمالی جمهوری بلوورس ، روسیه در یك خانواده متوسط یهودی پا به عرصه وجود نهاد پدرش، ویگودسكی (Vygodsky) كاركند بانك، و مادرش كه كدبانوی صاحب كمال و بسیار آگاه بود زندگی خود را وقف تربیت هشت فرزند خود كرد (1999) ویگوتسكی دومین فرزند این خانواده بود .

لثوی آموزش ابتدایی خود را در خانه و با آشپیتز (A.Ashpitz) ، معلم خانگی خود آغاز كرد ، كسی كه پیشتر به سبب فعالیتهای انقلابی اش به سیبریه تبعید شده بود . ویگوتسكی پس از گذراندن امتحانات آموزش ابتدایی وارد دبیرستان شد ودر آنجا بود كه آثار نبوغش بر همگان معلوم گشت . او به همه دروس عشق می ورزید و در همه آنها آنچنان دانش و مهارتی از خود نشان می داد كه هر یك از معلمانش وی را به ادامه تحصیل در رشته تخصصی خود تشویث می كرد ، اما ویگوتسكی بیش از همه به هنر تئاتر وادبیات و فلسفه گرایش داشت ، و بر خلاف دوستانش كه عموما اشعار تغزلی را دوست داشتند ، او با اشعار تراژیك الفت فراوان داشت ( به نقل از بلانك در مول ) .

ویگوتسكی افزون بر زبانهای آلمانی و روسی ، می توانست به چندین زبان دیگر، فرانسوی ، عبری و انگلیسی تكلم كند و بخواند.زبانهای لایتنی و یونانی را در دبیرستان فرا گرفته بود و زبان اسپرانتو را به خوبی بلد بود . حافظه قوی و تواناییهای ذهنی اش شگفتی همگان را بر می انگیخت و در تند خوانی و تحلیل اطلاعات ید طولانی داشت .

زمانی كه به سن پانزده سالگی پا نهاد ، همه او را «پروفسور كوچولو» صدا می كردند . و همواره نخستین كسی بود كه در محافل دوستانه آغازگر بحثهای فلسفی و علمی بود . در 1913 با كسب مدال طلا در امتحان ورودی دانشگاه مسكو قبول شد و نخست در رشته پزشكی ثبت نام نمود ، اما پس از یك ماه تغییر رشته داد و در دانشكده حقوق ثبت نام نمود ، و در سال 1971 تحصیل دراین رشته را به پایان برد و به شهر گومل ، جایی كه خانواده پدری زندگی می كرد ، عزیمت نمود و به عنوان معلم به تدریس دروس ادبیات ، منطق ، روان شناسی ، زیباشناسی ، تاریخ و هنر تئاتر پرداخت . با وجود وضعیت اسفبار شرایط اجتماعی زندگی كه بعد از انقلاب كمونیستی ، 1917 برروسیه مستولی شده بود ، روشنفكران صاحب نام و بی بدیل در كنفرانسها ، سمینارها ، جلسه های مباحث علمی در آمد و شد بودند .

دانش و تبحر ویگوتسكی همه كسانی را كه به سخنرانیهای وی درباره شكسپیر،جخوف ، تولستوی و یوشكین گوش می سپردند به حیرت وا می داشت . او در روان شناسی مجذوب عقاید فروید و جیمز بود : در زبان شناسی با عقاید هامبولت و «پوتب» نیا الفت داشت : در بحث تكامل و مطالعات تطبیقی جانوران به واگنر (vagner) ارادت می ورزید . انیشتین را به خاطر نظریه نسبیت اش ستایش می كرد .متفكران بزرگی چون بیكن ، دكارت ، اسپینوزا ، فویرباخ ، هگل ، ماركس ، انگلس در تكوین فلسفی اش سهم فراوانی داشتند.